Słownik etymologiczny języka polskiego

Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005 ― 862 s.Słownik przedstawia pochodzenie leksyki należącej do podstawowego zasobu literackiego języka polskiego. W roli wyrazów hasłowych występują wyrazy podstawowe i pochodne, które autor uznał za na tyle odbiegające (formalnie bądź semantycznie) od wyrazu podstawowego, że warte osobnego komentarza (np. chciwy obok chcieć; brodawka obok broda). Objaśnione zostały przede wszystkim wyrazy rodzime – pochodzenia prasłowiańskiego; w tym stare zapożyczenia prasłowiańskie (np. cerkiew, pług); poza tym dawne zapożyczenia, które są na tyle zadomowione w języku polskim, że ich obcość nie jest już wyczuwana. W tej grupie dominują wyrazy przejęte ze średnio-wysoko-niemieckiego, np. cegła, trafiać. Autor planowo nie uwzględnił nowszych zapożyczeń, figurujących w słownikach wyrazów obcych. Zamieszczone bywają natomiast wybrane zapożyczenia późniejsze, zwłaszcza z innych języków słowiańskich, które mogą sprawiać wrażenie odziedziczonych bezpośrednio z prasłowiańskiego. Powodem umieszczenia w słowniku nowszych zapożyczeń bywa też homonimia z wyrazem innego pochodzenia, zwłaszcza z wyrazem rodzimym.